ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΧΡΩΜΑ

Ζητείται χρώμα
Για τη Γιώτα

Σου πα θα φύγω για τα ξένα
Και μου πες, πόνεσα θαρρείς
Σου γραφω νοτες, σου γραφω ψέμα
Πως με καιρους θα γιατρευτείς

Σου ειπα τάχα πως υπαρχει
Ένα νησι στον ουρανό
Σου ειπα ματαια πως ψάχνεις
Τη μυρωδια σου στο νερό

Και μου πες για άλλα,πολλα ταξιδια
Αλλα τα πιστεψα και εγω
Και ηρθε η ωρα, ηρθε ο πόνος
Που το πλήρωσα μισό

Τα πιο πολλα ηταν λουλουδια
Αλλα ηταν και θανατος μαζι
Ηταν ο ταφος σου μια μέρα
Που την εγνωρισες αυτή

Αυτή τη λύπη, αυτό το χάδι
Την ανασα τη ξερη
Που τη καρδιά σου ξεριζωνει
Να τη κανεις πιο κρυφη

Ηταν αρχη του μάη μήνα,
πρωτομαγια αχ πια νοοώ
έδεσες την αγαπη μοιρα
σα μπουκαλακι στο λαιμο

Αλλα που να σου δειξω την αγαπη
Είναι από κόκκινη βαθειά
Είναι πιο μαυρη σα τη πίσσα
Είναι από ανωριμα κρασιά

Να τη κανω πετρα να τη ριξω
Η νερο για να λουστω;
Αγριο κυμα σα τη παρει
Πιο πολύ θα το χαρω

Μηπως να στη στειλω με τα πλοια
Με τα συννεφα της γης;
Μηπως να σε φερω στο πλανητη
Μηπως και συ τον εγευτεις;



Που να σαι βαλω αγγελε μου
Σε πιο τραγουδι από όλα αυτά
Η σιωπη σου δραπετευει
Μηπως φταιν που ναι θαμπα;


Σα μαυρα κλαιν τα δυο μου ματια
Η τα μπλεγμενα τα μαλλια
Που τωρα πια με οίκτο
τα ξετυλλιγω στη στερια

Ένα θα πω και θα ναι τουτο
Οσο ψηλα και αν τραγουδα
Ένα κομματι παντα θα χω
Να σου θυμισω πως χτυπα

Χτυπα το φως χτυπα κι η μερα
Χτυπα ο ηλιος στα βουνα
Και η ελπιδα μας μια ωρα
Θα λαμψει πέρα από στερια